Δελτίο Τύπου Νο2 16.07.2010
12:18 μ.μ. Παρασκευή 16 Ιουλίου 2010Δέν άντεξε τελικά η τρόικα και έγινε κουαρτέτο!!.
Η συνδικαλιστική ηγεσία της ΓΣΕΕ,πιστή και συνεπής στα κομματικά της καθήκοντα,αντί να ταχθεί,ώς όφειλε με τα συμφέροντα του δοκιμαζόμενου κόσμου της εργασίας,αντί να σηκώσει το ανάστημα στους εισβολείς του ΔΝΤ και της Ε.Ε,για να υπερασπίσει τη ζωή,τα δικαιώματα και το μέλλον των εργαζομένων,των νέων των άνεργων,των γυναικών και των μεταναστών,τάχθηκε με το μέρος του αντιπάλου.
Υπέκυψε στους όρους και τα όρια του Μνημονίου,υπογράφοντας (όχι για πρώτη πρεπει να ομολογήσουμε φορά) αυξήσεις που υποβαθμίζουν ακόμη περισσότερο την αξία της εργατικής δύναμης,μειώνουν ακόμη περισσότερο την αγοραστική της δυνατότητα,υποβιβάζουν ακόμη περισσότερο την κοινωνική θέση του κόσμου της μισθωτής εργασίας.
Η υπογραφή της 3χρονης ΣΣΕ με τη συναίνεση ΣΕΒ-ΓΣΕΕ κλείνει την πρώτη φάση μέτρων και νομοθετικών ρυθμίσεων που επέβαλε η υπαγωγή στο "μηχανισμό στήριξης" και η υπογραφή του Μνημονίου και περιελάμβανε εκτός των μέτρων εισοδηματικής πολτικής του δημοσίου όσο καί τις νομοθετικές ανατροπές σε ασφαλιστικό και εργασιακό.
Ο χειρισμός απο την πλευρά της συνδικαλιστικής πλειοψηφίας,σε συνενόηση με την κυβέρνηση(κοινή σύσκεψη στο Μαξίμου 1/7/2010) αποκαλύπτει τόσο τα όρια υπεράσπισης των αυτοτελώς εργατικών δικαιωμάτων,όσο και τις προθέσεις της.
Παράλληλα η στάση της ΔΑΚΕ αποκαλύπτει με τον πλέον χαρακτηριστικό τρόπο την άσφαιρη κριτική του κομματικού της φορέα,ενάντια στο Μνημόνιο και το "μηχανισμό στήριξης".
Δέσμια του κομματικού ρόλου,δεσμευμένη απο τα προνόμια και τις απολαβές της και εγκλωβισμένη σε μία χρόνια πρακτική εκφυλισμού των συνδικαλιστικών διαδικασιών,η ηγεσία της ΓΣΕΕ, επιλέγει να διαχειρίζεται με τους χειρότερους όρους τα συμφέροντα των εργαζομένων,επιλέγει να "συγκρούεται" σε δευτερεύοντα ζητήματα,επιλέγει να εταιρίζεται με τον ΣΕΒ και τους τραπεζίτες,την πηγή δηλαδή απ'όπου εκπορεύεται η επίθεση στους εργαζόμενους,για τα συμφέροντα των οποίων αφαιρούνται δικαώματα και κατακτήσεις.
Η συνδικαλιστική ηγεσία της ΓΣΕΕ,πιστή και συνεπής στα κομματικά της καθήκοντα,αντί να ταχθεί,ώς όφειλε με τα συμφέροντα του δοκιμαζόμενου κόσμου της εργασίας,αντί να σηκώσει το ανάστημα στους εισβολείς του ΔΝΤ και της Ε.Ε,για να υπερασπίσει τη ζωή,τα δικαιώματα και το μέλλον των εργαζομένων,των νέων των άνεργων,των γυναικών και των μεταναστών,τάχθηκε με το μέρος του αντιπάλου.
Υπέκυψε στους όρους και τα όρια του Μνημονίου,υπογράφοντας (όχι για πρώτη πρεπει να ομολογήσουμε φορά) αυξήσεις που υποβαθμίζουν ακόμη περισσότερο την αξία της εργατικής δύναμης,μειώνουν ακόμη περισσότερο την αγοραστική της δυνατότητα,υποβιβάζουν ακόμη περισσότερο την κοινωνική θέση του κόσμου της μισθωτής εργασίας.
Η υπογραφή της 3χρονης ΣΣΕ με τη συναίνεση ΣΕΒ-ΓΣΕΕ κλείνει την πρώτη φάση μέτρων και νομοθετικών ρυθμίσεων που επέβαλε η υπαγωγή στο "μηχανισμό στήριξης" και η υπογραφή του Μνημονίου και περιελάμβανε εκτός των μέτρων εισοδηματικής πολτικής του δημοσίου όσο καί τις νομοθετικές ανατροπές σε ασφαλιστικό και εργασιακό.
Ο χειρισμός απο την πλευρά της συνδικαλιστικής πλειοψηφίας,σε συνενόηση με την κυβέρνηση(κοινή σύσκεψη στο Μαξίμου 1/7/2010) αποκαλύπτει τόσο τα όρια υπεράσπισης των αυτοτελώς εργατικών δικαιωμάτων,όσο και τις προθέσεις της.
Παράλληλα η στάση της ΔΑΚΕ αποκαλύπτει με τον πλέον χαρακτηριστικό τρόπο την άσφαιρη κριτική του κομματικού της φορέα,ενάντια στο Μνημόνιο και το "μηχανισμό στήριξης".
Δέσμια του κομματικού ρόλου,δεσμευμένη απο τα προνόμια και τις απολαβές της και εγκλωβισμένη σε μία χρόνια πρακτική εκφυλισμού των συνδικαλιστικών διαδικασιών,η ηγεσία της ΓΣΕΕ, επιλέγει να διαχειρίζεται με τους χειρότερους όρους τα συμφέροντα των εργαζομένων,επιλέγει να "συγκρούεται" σε δευτερεύοντα ζητήματα,επιλέγει να εταιρίζεται με τον ΣΕΒ και τους τραπεζίτες,την πηγή δηλαδή απ'όπου εκπορεύεται η επίθεση στους εργαζόμενους,για τα συμφέροντα των οποίων αφαιρούνται δικαώματα και κατακτήσεις.
- Μέσω της υπογραφής της σύμβασης,η συνδικαλιστική ηγεσία έδωσε παράταση ζωής στην ισχύ και τον διαμεσολαβιτικό ρόλο που της δίνει η δυνατότητα υπογραφής Γενικών Σ.Σ.Ε.
- Επιτυχία θα ήταν η ανατροπή της πολιτικής που επιβάλλουν κυβέρνηση και τρόϊκα και όχι η διατήρηση των νομικών προνομίων που απολαμβάνουν οι κυρίαρχες παρατάξεις για να συνυπογράφουν στην ταφόπλακα των εργατικών διεκδικήσεων.
- Ο ισχυρισμός ότι υπερασπίστηκε τον 13ο και 14ο μισθό,δέν προκύπτει προφανώς ώς ανατροπή των επιταγών του Μνημονίου,αλλά ώς ταύτιση με την επιθυμία των επιχειρηματιών που δραστηριοποιούνται στο εμπόριο,όπου μία τέτοια εξέλιξη θα έπλυτε τα συμφέροντά τους.
- Αντιστοιχα είναι αστείος ο ισχυρισμός ότι οι αυξήσεις του 1,7% που προβλέπει η συμφωνία ΓΣΕΕ-ΣΕΒ βρίσκεται στον αντίποδα των μηδενικών που προέβλεπε το Μνημόνιο,όταν η απώλεια εισοδήματος που έχουν υποστεί οι εργαζόμενοι τόσο με τις μισθολογικές περικοπές,όσο και με τους φόρους και τις αυξήσεις στο ΦΠΑ,ξεπερνάει το 20%.
Οι συνέπειες για την εργατική οικογένεια είναι τραγικές και οδυνηρές πλέον.Οδηγούν στην απελπισία και την απόγνωση χιλιάδες νοικοκυριά,ανατρέπουν σχέδια και ακυρώνουν όνειρα.
Η διαδικασία αυτή ενώ τα προηγούμενα χρόνια έβρισκε εφαρμογή απ'όλες τις οικονομικές επιλογές των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ, η τελευταία πρακτική της κυβέρνησης Παπανδρέου,αξιοποίησε το δημοσιονομικό πρόβλημα για να οργανώσει μία ανευ προηγουμένου μείωση του εργατικού εισοδήματος συνοδευόμενη απο αφαίρεση και θεσμικών κατακτήσεων.
Αυτό θα έχει σάν συνέπεια τη βίαιη διάρρηξη του κοινωνικού ιστού έτσι όπως τον γνωρίσαμε την τελευταία τουλάχιστον 20ετία με συνέπειες ανεξέλεγκτες και απρόβλεπτες.
Η ιστορικά μοναδική,σε έκταση και βάθος, για την Ελλάδα ανακατανομή εισοδήματος υπέρ του κεφαλαίου που βρίσκεται σε εξέλιξη,θα επιβάλλει ένα νέο μοντέλο κοινωνικών σχέσεων,όπου το κυνήγι της επιβίωσης,η αγωνία της διατήρησης της θέσης εργασίας και η ανασφάλεια για το μέλλον, θα διαμορφώσουν ένα ζοφερό κοινωνικό τοπίο.
Η δυνατότητα αναστροφής αυτής της εξέλιξης είναι στα χέρια των εργαζομένων.Είναι στο χέρι τους να επιλέξουν ανάμεσα σε μία κοινωνική ζούγκλα που θα ισχύει ο νόμος της δύναμης,της πονηριάς και της καπατσοσύνης,ή θα κυριαρχεί η αλληλεγγύη,η ανθρωπιά και η δικαιοσύνη.
Print this post
Η διαδικασία αυτή ενώ τα προηγούμενα χρόνια έβρισκε εφαρμογή απ'όλες τις οικονομικές επιλογές των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ, η τελευταία πρακτική της κυβέρνησης Παπανδρέου,αξιοποίησε το δημοσιονομικό πρόβλημα για να οργανώσει μία ανευ προηγουμένου μείωση του εργατικού εισοδήματος συνοδευόμενη απο αφαίρεση και θεσμικών κατακτήσεων.
Αυτό θα έχει σάν συνέπεια τη βίαιη διάρρηξη του κοινωνικού ιστού έτσι όπως τον γνωρίσαμε την τελευταία τουλάχιστον 20ετία με συνέπειες ανεξέλεγκτες και απρόβλεπτες.
Η ιστορικά μοναδική,σε έκταση και βάθος, για την Ελλάδα ανακατανομή εισοδήματος υπέρ του κεφαλαίου που βρίσκεται σε εξέλιξη,θα επιβάλλει ένα νέο μοντέλο κοινωνικών σχέσεων,όπου το κυνήγι της επιβίωσης,η αγωνία της διατήρησης της θέσης εργασίας και η ανασφάλεια για το μέλλον, θα διαμορφώσουν ένα ζοφερό κοινωνικό τοπίο.
Η δυνατότητα αναστροφής αυτής της εξέλιξης είναι στα χέρια των εργαζομένων.Είναι στο χέρι τους να επιλέξουν ανάμεσα σε μία κοινωνική ζούγκλα που θα ισχύει ο νόμος της δύναμης,της πονηριάς και της καπατσοσύνης,ή θα κυριαρχεί η αλληλεγγύη,η ανθρωπιά και η δικαιοσύνη.
Αναρτήσεις
Δημοσίευση σχολίου